İNSANLIK ÖLÜDÜMÜ ???

Geçen cuma günü eşimin 2012-2013 çalışma döneminde başkanlığını üstlendiği benimde yönetim kurulunda sekreter olarak görev yapacağım Harbiye Lions Kulübü adına bir yardım aktivitesi gerçekleştirdik.

 Yardım aktivitemizi Facebook ta 15 gün öncesinden yazmama rağmen 1 arkadaşım dışında hiç kimse ilgilenmedi.Para yollamak bi yana tebrik eden bile olmadı.Zaten bu ülkede hangi yapılan güzel bir işi tebrik ederizki.Neyseki üyelerimiz sayesinde fazla fazla para toplandı.Bize verilen koli sayısı tamamlanınca paramız bile arttı.Artan parayla ve üstüne yeni eklenecek bağışlarla eylül ayında kırtasiye malzemeleri alıp ihtiyacı olan köylere göndereceğiz.

         

Genelde böyle yardımlardan şüphe ederim.Yerine ulaşıyormu diye düşünüyorum.Çünkü yıllar önce Leo kulübü üyesiyken seyrantepe taraflarında bir mahalleye muhtarın yönlendirmesi ile yardım götürmüştük.Bize adresi verilen gece konduların arka bahçelerinden son model Jipler mi bulmadık.Gece konduya kat çıkıp apartmana çeviren adamların ziline bastığımızda lütfedip aşağıya inmek yerine asansöre koyun diyen yüzsüzlerlemi karşılaşmadık.

      Bizim aktivitemiz bendeniz sekreter Ahucuk,Levent başkan ,başkan yardımcımız Zerrin ablamız ile saat 14.30 da Göztepe Merdivenköy Muhtarlığında buluşmamız ile başladı..Erzak kolilerimiz zaten  belirlediğimiz marketten yeterli sayıda temin edilip bagaja bir gün önceden yüklenmişti.

   Merdivenköy Muhtari Nazan Hanım inanılmaz idealist çok dürüst bir muhtar. Mini eteği,kolunda dövmeleri ile halkın sevgilisi olmuş.Zaten babadan geçmiş ona bu meslek.22 yıldır aynı mahallenin muhtarıymış.Bütün evleri tek tek biliyor ismen herkesi tanıyor.Saolsun bizi kırmayarak bizimle birlikte önceden belirlediği evleri bize tarif edip tek tek dolaşıp hem erzak dağıttı, hemde mahalle sakinlerinin ona teslim edilen yardım paralarını elden ihtiyaç sahiplerine verdi.

  Şu hayatta iki kuruş için edilen kavgalardan,mal mülk için birbirini vuran insanlardan o an öyle nefret ettimki.Bir koli erzak için o teyzelerin gözünün içi öyle kocaman güldüki.Bize o kadar dua ettilerki.Ben kendimden utandım.Ben kimimki bana o kadar minnet duyuyolar.Bende insanın benimde iki elim iki kolum var.Bende nefes alıyorum.Bazısının derdi erzak bile değil 10 dakika sohbet etmemiz bile onları mutlu ediyor.Bütün dağıtım boyunca gözümden akan yaşlar bir türlü dinmedi.Herkesin mutlaka böyle anlara şahit olup yaşadığı hayatın değerini anlaması gerekiyor.

    Yardım deyince hepimiz sağır,kör dilsiz oluyoruz.İşimize gelmeyen hiçbişeyle ilgilenmiyoruz.
Geçen gün facebook ta bir kan aranıyor yazısı yazdım.Ne bir geçmiş olsun, ne bi hayırdır diyen olmadı.Bizim uymuyor ama soralım falan yorumu bile gelmedi.Güzelim ülkemin insanları nerde abuk resim,nerde abuk fıkra,nerde abuk bi durum yazısı var onu beğenir,onu paylaşır.Facebook listemde olanların çoğu merakından ordalar.Şimdi silsem listeden hemen mesaj gelir.Ahucum hayırdır bişey mi oldu beni silmişin.??? Madem mesaj atmayı biliyosun,düğünümde,doğumumda tebrik atmak için niye o parmakların çalışmaz....

     Giderek daha çok kendine müslüman bi ülke oluyoruz onu anlıyorum.Ne arayana yardıma koşuyoruz,ne bizden daha zor durumda olana iki paket makarna veriyoruz.Ne sokakta kavga çıkınca araya giriyoruz.Ne haklıya destek olup olaya şahitlik ediyoruz.Aynı acılar kendi başımıza gelene kadar insanları uzaktan izleyip,ayıplayıp yeri gelince  arada kalmamak için komşumuzla bile selamı sabahı kesiyoruz.Taakii başımıza aynı olaylar gelene kadar ,aynı acıyı içimizde hissedene kadar birbirimizi anlamıyoruz.

         Beni ailem delikanlı yetiştirdi.Benim herşey dilimdedir.Kimin için ne düşünüyosam arkasından değil yüzüne söylerim.Ben haklı bulduğum herkes için arayada girerim,arada da kalırım.Taraf olurum.İkili oynamam.Herkesle aramın iyi olmasına çokta gerek duymam.Varsın benim sevdiklerim beni sevsin o bana yeter.Haklı olana taraf olmazsak ,kötüleri nasıl yenebiliriz.Karşımdakinin acısını anlamak için başıma gelmesini beklememe gerek olmaz.

    Bende kızımı böyle yetiştiriyorum..Dünya giderek kötüleşse bile bizim içimizdeki insanı kimse öldüremiyecek.Belki oda benim kadar az sevilecek ama dürüst ,özü ,sözü bir büyüyecek.İNSAN olacak ROBOT değil.

          Neyse uzun lafın kısası bu bizim ilk aktivitemizdi 1 yıl boyunca birçok yardım yapacağız.
Bizi takip etmeye devam edebilirsiniz.İnsanlık ölmedi ölmesin !!!!



En Derin Lion Sevgi ve Saygılarımla

Harbiye Lions Kulübü
                
 2012-2013 Çalışma Dönemi  Sekreteri

Ahu Kahraman Yıldırım..