Ben kendimi bildim bileli hep zoru seçtim.Zoru sevdim.En zor arkadaşlıkları kurmaya,en imkansız aşkların peşinde platonik koşmaya,en olmayacak işleri oldurmaya çalıştım.
Çok yorgunum son zamanlarda.Ama sanmayın fiziken.Ruhen bittim.En yüksek binanın çatısına çıkıp bağırsam sesimi duyar mı birileri ?
Aynı evin içinde tam 10 gündür bana karpuz alır mısın dediğim eşim bile mevsiminde her yer karpuz doluyken karpuza hiç denk gelmedim diyerek almıyorsa benim sesimi kimse duymaz.Aşerdiğim her şeyi kendim gidip aldım bu aya kadar.Benim elim kolum var şükür kendim de alırım.Ama insan bazen naz yapmak istiyor.Hele ki son zamanlarda iyice ruh halim hassas birileri benimle ilgilensin istiyorum.Bugün Hande öğretmen almış saolsun sabah çok canım karpuz istiyor dedim diye.Mutlu oldum.Kendimi değerli hissettim.
Hayatım boyunca ne katlar ,ne yatlar ne takılarda oldu gözüm.Ne aldıysam eşek gibi çalışarak aldım.Ama istemek gerek belki de.Sonra bir karpuz bile alınmayacak kadar değersizleşiyor insan.Aman da benim ne masrafsız çalışkan eşim var deyip baş tacı etmiyor
Sevgilerimle Müzisyen Anne
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder