Ben Ahu.Siz ismimi çok bilmezsiniz.27 yaşından beri kendi iş yerimin patronuyum.Kaç evin,kaç işinin ekmek kapısıyım.İnsanların maaşını tam ödemek için kaç yıl kredi çekip evliliğinin ilk 5 yılı tatile çıkmayanlardanım.Kumbaradaki paraları tümleştirip kızına bez ve mama aldığı bir dönemden bile geçmiş biriyim.Öyle şans eseri bir yere gelmedim.Durduk yere sevilmedim.Takipçi kölesi olmadım.Alnımın terini döktüm ben.Çocuğumu eller büyüttü ben sizin çocuklarınıza eğitim verirken.Şimdi isyanım yine size.Ben bana para veriyorsunuz diye size insan muamelesi yapmıyorum ey anne babalar.Ey organik peşinde koşan,çocuklarını filipinli dadılarla büyütüp en iyi okullarda okutanlar.Eğitimli çocuk yetiştirmekle insan yetiştirmek çok farklı.Siz paranızla satın aldığınız hizmetlerle paranız kadar varsınız.Ama benim kalbim parayla satılık değil.Ben sizi insan olduğunuz için ,sevdiğim için saygı gösteriyorum.
Siz çevrenize saygı göstermezseniz çocuklarınızdan o saygıyı bekliyemezsiniz.Sonra bu çocuk neden böyle başına buyruk oldu diye pedagogları gezersiniz.
Eğitim evde başlar.Siz dersinize zamanında çocuğu getirmezseniz ileride sevgilisiyle buluşmaya,iş görüşmesine randevu verdiği her yere geç gider.Siz söz verdiğiniz bir yere haber vermeden gitmezseniz o da ileride çevresine bu derece vurdum duymaz olur.
Bazen çok üzülüyorum.Ama size değil çocuklarınıza.Bazı çocukları paranın arkasındaki resimleri babasından,annesinden çok görüyor.
Ben bugün çok sinirliyim.Hem kendime hem size.Ben nerede hata yaptımda siz bizi insan yerine koymuyorsunuz ? Şimdi şapkayı önümüze alıp düşünelim her çocuk sporlar müzikle mi uğraşmalı ? Yoksa önce ailenin toplum kurallarına,çevresine olan saygısını örnek mi almalı ?
Sporla,sanatla adap görgü olmuyor.Parayla saadet olmadığı gibi.
Sevgilerimle Müzisyenanne ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder