Bu resim beni kahrediyor.O zamanlar depremin acısını değil korkusunu hissetmiş bir gençtim.Şimdi anne olarak için acıyor.17-08-1999 saat 02.45 civarıydı..Ehliyetimi alalı 2 ay olmuş..Yaş 18 ..O zaman en büyük acıyı aşk acısı olarak bilmişiz.Başımda kavak yelleri..Annem arabayı verir mi ?Ben ehliyet aldım şurda 3-5 tur atsam keşke gibisinden garip dertlerim var..Dersleri hepten sermişim,piyano deseniz bir masadan farksız benim için üstü eşya dolu 😂😂 Evet 1999 benim için isyan yılıydı.Çok ama çok mutsuzdum.İyi giyinmeyi marka giyinmek bellemiş varımı yoğumu lacoste mağazasında harcıyordum.Tiki arkadaşlarım vardı.Cadde kızı denilen salak kızlar topluluğunun kenarından içlerine girmiş bağdat caddesinde bi ileri iki geri yürümek en büyük sosyal aktivitemdi.Oysaki konservatuvarda değil marka giyinmek,aynı renk uyumuyla giyinen arkadaşım bile yoktu.Ben bu ikilem arasında gidip gelirken y kafam bişeye kızmış oda dön sağa dön sola derken,önce inanılmaz bir gürültü geldi kulağıma.Yuh dedim bu saatte insan kamyonla sokağa dalar mı ? Cama gidip bakacaktımki birden yer ayağımdan kaydı.Hiç anlıyamadım başta,sonra birden karşı apartmanın sağa soşa yattığını gördüm.Derken güm diye kos koca piyanom devrildi.Üstünde duran minik balığımda yerle bir oldu.Hemen koridora kaçtım.Annem şoktaydı..Babam kız kardeşimi aldı geldi.O saolsun top patlasa uyanmaz yine uyanmamıştı.Koridorda dualar ettim.Öyle sesler geliyorsu ki evden kesin yıkılıyoruz dedim.Evde kırılmadık tabak,çanak biblo kalmamıştı.45 saniye 45 dakika gelir mi insana geldi.Elektriklerimiz gitmeden hemen kırılan balığı bir bardağa koyduk.Piyanoyu kaldırdık,kuşumuzu aldık..Herken çantasına 3-5 parça kıyafet alsın dedi babam..Hızla evi terk ettik.Maltepe sahil savaş alanı gibiydi.Ters yönlere girenler,bornozla sokağa fırlayanlar.Bu arada ertesi sabah benim çantamdan epey lacoste kazak çıktı.Hem de kışlık.Millet can dersinde ben ev yıkılırsa kazaklarımı bari kurtarayım diye onları almışım.Kafasız gençlik işte..Bu arada biz korkudan aylarca evde yatamadık annem 10 kg verdi.Bazı geceler evde kalmaya gelirdik ben annemden izin alır arabanın içinde yatardım.Pijama ile araba mı kaçırmışım? Yok artık 🙈🙉🙊
Tabiki olay bu kadar komik değil..Sadece ben hatırlamak istediğim tarafını hatırlıyorum.Çünkü günlerce ambulans sesi kulaklarımdan gitmedi..Her haberde her telefonda bir ölümle yıkıldık.
Ben bu depremde şunu öğrendim ki öyle hava çok sıcak va deyip çıplak vs yatmamak gerekiyor..Hala banyo da keyif yapamam hemen yıkanır çıkarım...Yatmadan baş ucumda hep suyum olur.Acik biley olsa hangi çantamınalıp çıkacağımı hep bilirim.Ama bunları o telaşla yapabilir miyim bilmiyorum.Yine de allah korusun herkesin yuvasını.İstanbul'da deprem olsa canlı çıkmak ölmekten daha acı verecek eminim.Hayat ne olur,nasıl bu şehir toplanır bilemem..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder