#blog.Bu çok samimi bir itiraftır.Mutsuzumm ,sürekli huzursuz,tedirgin ve yorgunumm..Eşim bana geçen gün yukarı da yazan yazıyı yollamış..3 gündür düşünüyorum..Ben ne yapıyorum.Ne yapmak istiyorumm.Neden bu kadar mutsuzum.İşim,kariyerim,ailem ,sağlığım yerinde allahıma çok şükür.Allah kimin ne eksiği varsa versin inşallah.Ama bi tatminsizlik sürekli bir yeterszilik hissi yerleşti içime..Resim yüklüyorum kaç kişi beğendi,işimi yüklüyorum kaç kişi takibi bıraktı,bi lansmana çağırılmıyorum aa bak kimleri çağırmışlar da benim haberim yok afra tafraları..Kendi kendimle sidik yarıştırıyorum neredeyse..Mesela dün eşimle birlikte yüklediğim resimin aldığı beğeniyi ,popomu yırtıp yaptığım etkinlik almıyor..Neden sizce ?Seviyoruz çünkü özel hayatı izlemeyi.Ben de seviyorum çünkü.Hastalık derecesinde kim kiminle nerde ne yemiş ne içmiş kim görmüş ne demiş oyunu oynamayı :)))) İlk okulda oynardık bu oyunu ama şimdi sosyal medyada oynar olduk..Benim sosyal medyaya ihtiyacım var..Çünkü bir okulum,tanıtmam gereken bir markam ,ay başında benden maaş bekleyen çalışanlarımın sorumluluğu var.İş yeri sahibi olmak hem zor hem onca kişiye ekmek kapısı oldupunuz için gurur verici bi durum..Ama sosyal medya da kendimi takipçisi kaç oldu acaba diye abuk subuk insanları takip ederken buluyorum..Dedim ya dağ dağa küsmüş dağın haberi yok.Ulan onca yıl okudum ,yetenekliyim cayır cayır piyano çalıyorum 2 kombin koyan kız kadar takipçi etmedi diyorum.Ee takip etme o zaman di mi manyak mısın be kadın diyorum sonra :))) Bu hırsla yatıyorum sabah daha mülayim uyanıyorum sevgi kelebeği hayırlı sabahlar deyip başlıyorum..Teşhisimi buldum sosyal medya depresyonuna girdim ben arkadaş..
Bi süre işten eve gelince telefonumu çekmeceye koyup,kızımla oynayıp,eşimle sohbet edip,hatta becerebilirsem kitap okumayı yatana kadar asla telefona bakmamayı düşünüyorum..Ama lütfen rica edicem özellikle sevgili veliler ve çalışanlarımdan bana 19.00 dan sonra bir soru,sorun ve istekle gelmeyin.Allah aşkına ben de insanım boğuluyorum artıkkk.Aman canım ne var bunda biz de bişey diycek sandık demeyin.Bu dünya için küçük benim için büyük bir adım.Bi sosyal medya detoxu diyebiliriz..Çünkü çok feci sosyal medya zehirlenmesi yaşıyorum.Ruhum zehirlendi kin,nefret kusuyor..Hep mide de hazımsızlık olmuyormuş benim ruhum hazmedemiyor.Hani tarihi geçmiş tavuk yersin başın döner miden bulanır kusarsın rahatlarsın..Ben de telefonu elime ne zaman alsam midem bulanıyor,başım dönüyor kusasım geliyor..
Haa şunuda belirteyim kimseye değil kustuğum kin nefret.Dedim ya manyaklık parayla değil ya..Derdim kendimlee..Kendi kendimle sidik yarıştırıyorum..Allah sonumu hayır etsin.Şimdi bu yazıyı yükleyip telefonu çekmeceye koyuyorum :))) İster beğenin ister beğenmeyin ayy çokta umurumda Not:( allah aşkına beğen sen bakma öyle dayılandığıma :)))
Sevgilerimle depresif muzisyenanne
Duygularıma tercüman olmuşsun şekercim. Ahucum sanki beni anlatıyorsun. Ellerin dert görmesin. Beğenmedim bayıldım yazdıklarına. Ne diyeyim Allah iyiliğimizi versin. :)))
YanıtlaSil