Kucağı boş lohusa 1. Bölüm ...

Bu sabahta ezan sesini dinledim.Sanki biri beni uyandırıyor kalk diye.1 haftadır ruh halim hep çalkantılı.Ne kendime ne eşime söyliyemedim hislerimi.Bugün gözyaşları içinde eşimle paylaştım artık durumu.Beni bebeğin mezarına götürür müsün ? Şaşırdı önce.Bişey diyemedi.Pazar günü 1 yıl olacak bebeğimiz melek olalı.gitmek istiyorum ilk defa.Geçen sene bugün 2 haftadır içimde 19 haftalık olmuş canı yaşatmaya çalışıyorduk.Son bir umudumuz vardı renkli ultrason.Hamileyken domuz gribi olup komaya girince bebeğimizin suyu azalmıştı.Düzelir belki diye bir umut günlerce su içip soluma yattım.Ama annelik iç güdüsü sanırım veda günü yaklaşıyordu hissettim.Yine de son bir umut Recep Has'tan yalvar yakar randevu aldık.Atıl Yüksel ve Recep Has bunlara neredeyse birçok hamile tanıyor artık.Aylar öncesinden randevu alınıyor.Recep Has'a giderken takside yol boyu ağladım.Sürekli yasin okudum dua ettim.Lütfen bebek yaşasın dedim.Ve randevu saatimi beklerken bir anne adayı içeriden kahkahalar ve kızım oluyor diye mutluluk çığlıkları ile çıktı.Onun mutluluk çığlıklarına benim ağlama sesim karıştı,sessiz sessiz ağlarken birden katıldım ağlamaktan.Eşim üzülmesin diye elimdeki gazeteyi iyice yukarı çektim ama o anladı.Ama kendinden geçmiş telefonla tüm akrabalarına mutlu haberi bağıra çağıra veren kız anlamadı.Eşim çok sinirlendi ve tepki vermek üzereyken dur dedim kızma.O nereden bilsin bizim bebeğimizin öleceğini.Ama bana ders oldu.Hastahanelerde hep mutlu haberler alınmıyor anne adayları.Dikkatli olmak gerek.O günü, o kızı hiç unutmadım.Ulu orta çok sevinmemeyi,insanların göZüne bazı şeyleri sokmamayı öğrendim.O güne kadar ben de bilmiyordum.Doktordan beklenen sonuçla çıktık uzatmanın anlamınyok bebeğin suyu bitmiş dedi.Ve en zor 2 gün başladı.Bebek mucize bir şekilde susuz ortamda yaşamaya büyümeye devam ediyordu ve doktorlar biz imza vermeden almıyorlardı.Ama doğurucam dersem sakat olabilirdi.Eşimle arabada sarılıp saatlerce ağladık.Kızımız vardı şükür.Ona bu haksızlığı yapamazdık.Hadi biz baksak bizden sonra kim bakacaktı :( Ve doktorumuzu aradık.Devamını sonra yazacağım.Sabah sabah acıma ortak ettim sizide kusura bakmayın.2. Yazım sizlerle.Hayalet gibiyim bugün.Sanmayınki isyan ediyorum,sanmayın ki neden ben diyorum.Asla hiç demedim.Bunları yazma sebebim bakın o pozitif gördüğünüz kadın neler çekti demek için değil.Bunlar başıma gelirken kendime çıkardığım dersleri paylaşmak beni rahatlatıyor.Bebeği doğurmama karanı eşimle zorda olsa aldık ,bütün gece sımsıkı sarılıp ağladık.Karnımdaki bebek susuz olduğu için her dönüşünde artık canımı çok yakıyordu.Ama ona alışmıştım.Ertesi gün doktorumuza gittik.Ben sandımki hemen orada bu iş bitecek.Kürtaj vs cinsi bişey olacağım.Ama iş sandığımdan ciddiymiş.Bebek 20. Haftaya yaklaştığı için bana doğum yapacaksın dediler.Şoka girdik çünkü zaten sezeryandan nefret etmişken hoppala al sana bir de dikiş acısı dedim.Yok dedi doktorum bu tip durumlarda normal doğum yaptırıyoruz.Ama siz bana normal doğum yapamaz ilk doğumu sezeryan olanlar demiştiniz dedim.Bebek ufak olduğu için böyle olmak zorundaymış.Gece yarısı gelin dedi doktor yatış yapacağız.Biz 2. kez çöktük.Eşim gel seni yemeğe götüreyim dedi.Kanyonya gittik.Karnım epey çıkmıştı.Bikaç takipçim başıma gelenleri okumuş orada karşılaşınca bana sımsıkı sarıldırlar.Nasıl iyi geldi.Sonra en sevdiğimiz yere num num a gittik.Hamile olduğum epey belli.Garsondan bira istedim hem de en büyüğünden.Adam şaşırdı.Eşim getir dedi.1-2-3 içtim de içtim.Oysa dün namazlar kılıp yasinler okuyan ben kendimi  kaybettim.Ne gelirse Allahtan.Dua etmeyi hiç bırakmadım ama o gün bilincimi yitirmiş gibiydim.Sadece gözümden yaşlar iniyordu.Normal doğum yapmayı o kadar çok istemiştimki hamile kaldığımı duyduğumda.Ama böylesi bir normal doğum hiç hayal etmemiştim.Demekki önce hayırlısını dileyecekmişiz.Allah'ın kapısı açık oluyormuş.Dileklerim gerçek olacaktı işte al sana Ahu normal doğum dedim içimden.Sonra gittik hastahane için bana mavi pijamalar aldık.Doğuma kadar cinsiyetini bilmiyordum ama hep oğlum olsun istiyordum.Doktora lütfen artık cinsiyetini söylemeyin dedim.Bilmeden kaybedeyim.Zor bekleyiş başladı gece 00.00 da evden çıkacaktık.Lal o gece karnımı hiç sevmedi.Eğilme kardeşimi sıkıştırıyosun demedi.Herkes herşeyi biliyor ve evin içinde oynuyordu.Ve sona giden yol için yola çıkmaya hazırdık.