7 Mart 2016 Pazartesi

Kucağı Boş Lohusa Son Bölüm

İlk şoku atlatmıştım.Kocamı istiyordum yanımda.Oda da başımda dua ediyordu herkes.O sırada doktorum girdi içeri.Başınız saolsun dedi.Anne gayet iyi.Ben güya öğrenmiycektim ama doktora lütfen söyle dedim cinsiyeti neydi.Adam üzgündü çünkü aylarca her kontrolde lütfen erkek deyin diye yalvardığım günleri biliyordu.Oysaki çin takvimi kızı gösteriyordu.Erkekti dedi.Ben sanırım iki katı üzüldüm.Bu bana nasıl bir hayat dersi oldu anlatamam.Allahtan hayırlısını dilemek,sağlıklısını dilemek ne kadar önemliydi.Allah peş peşe en büyük hayallerimi gerçekleştirmişti.Hep istediğim normal doğumla,hep istediğim erkek bebepim olmuştu işte.Böylemi olmalıydı.Ben bi yerde yanlışlık yapmıştım.Tam o sırada odanın telefonu çaldı.Arayan baş hekimdi.Bebek nerede dedi.? Ben nerden bileyim dedim kadına çok sinirlendim.Hakikaten bebek nerdeydi ? Ben doğumhaneden çıkmadan bebeği kutuya koyup Levent'in eline vermişler.Tüm arkadaşlarımız ve aşkım şok olmuş.Adam da o şokla atlamış arabaya gitmiş bebeği gömmeye.Baş hekim bana demesin mi bebeği geri getirin ölüm belgesi olmadan çıkaramazsınız.Sen dedim  manyak mısın ? Sizin hastahaneyi mahkemeye veririm.Arama beni bi daha.Tabi bas bas bağırdım.Neyse efendim o sırada kapıdan hiçte bayılmadığım bikaç gereksiz akrabamız olan karı koca girdi.Sahte bir geçmiş olsun.En uyuz olduğum şey.Bir de demezler mi aa hamilemiydin hiç duymadık.Lan olm söylemedim ben sizi 1 yıldır görmedim bile ondan duymadın.Neyse gelen giden ziyaret edenler gidince asıl acımla baş başa kalınca anladık hanyayı konyayı.Ah ben hep kendime üzüldüm ama kocamı hiç düşünmedim.O aşkım yanına koyduğu kutuyla oğlunu gömmeye giderken yolda  neler yaşadı acaba.Kimseden de yardım istememiş.Geri geldi alı al ,moru mor.Bana çaktırmıyor destek oluyor ama kendinde değil.Sonradan söylüyor çok ağlamış yolda.Zordu çok zor ama katlanılmaz değil.Daha beterleri hep var dedim kendime sakin ol Ahu.Bazen üzülmeye utandım.Özge Uzun 'la sohbet ederken bana başın saolsun deyince ,yanınızda üzgünüm demeye utanırım dedim.O da acı senin acın.Herkesin acısı kendine ağır lütfen acını yaşamaya utanma dedi.Ondan 3 gün sonra Pınar Altuğ Atacan aradı .O günden sonra arkadaş olduk.

   Herkes evine döndü.Annemle kaldık baş başa.hemşire geldi sakinleştirici ister misiniz ? Annem yapın dedi uyusun.İstemem dedim her gece siz mi olacaksınız yanımda alışıcam ben.Tam uyumaya çalışırken karşı odama sancılanan bir hamile geldi.Oğlu olacaktı.Odalarını mavi  süslerle süslemeye başladılar.Bir tatlı telaş.Fotoğrafçı yanlarında.Nasıl yaptım bilmiyorum kendimi birden karşı odada buldum.Sessiz olurmusunuz lütfen herkes mutlu bir an yaşamıyor bu katta bebeğim öldü benim diye bağırmaya başladım.Oysa şimdi ne kadın suçlu burada ne de ben !!!!
     Hemen hemşire geldi,annem geldi odaya aldılar beni.Sabaha kadar ağladım.Sabaha karşı dalmışım.Bebek ağlamasıyla uyandım.Karşı odaya ziyaretçi akını başlamıştı.Onların kahkahaları benim ağlmama karıştı.Bikaç saat sonra yeni doğum yapan kız odama geldi özür diledi.Dedim ki ne suçunuz  var asıl ben özür dilerim.Bu arada hastahanede bu katta acı çektiğimi okuyan bir takipçim aynı hastahanenin 2. Katında zatüre tedavisi gören eşi ile istersem odaları değiltirebilceğimizi söyledi kıyamam.Ama 2. Kat karantina katı.Ben de domuz gribi olunca oraya yatırmışlardı.Tabiki zatüre adamı yeni doğanların katına alamazlardı.Ama teklif etmesi bile bana çok iyi geldi.Hastahaneden çıkmadan bu teklifi yapan bayanın eşinin odasını da ziyaret edip teşekkür ettim.Bu arada normal doğum ne harika bişeymiş dedim hep.En azından hareket özgürlüğüm var.Dolaşıyorum ,yürüyorum.Oğlumuzu hiç ziyaret etmedik.Hatta anneannemizin mezarında yatıyor.Bayramlarda anneannemize yaptığımız kabristan ziyaretleride olmadı.Emin ellerde o biliyorum.Hep diyorlarki seni bekliyor yukarıda.En çokta onu merak ediyorum yüzünü hiç görmediğim minicik bir bebek beni nasıl tanıyacak,ben onu nasıl tanıyacağım.

    Ve 2 hafta gibi kısa bir sürede Allah bana birçok ders vermişti.Ne istersen iste hayırlısını iste.Erkek çocuk diye çıldırıyorum ne kadar günaha girdim.Normal doğum diye tutturdum al işte normal doğum.Hayırlısı Allah'tan deyip bırakıyorum.Allah ne yazarsa onu yaşıyoruz.Yalvarmanın,yakarmanın,isyan etmenin hiç anlamı yok.Allah yakınlarımıza,evlatlarımıza uzun  sağlıklı ömür nasip etsin.Sağlıklı bir evladım var.Hamile kalabildiğimi biliyorum.Bu sebeple kaderimdir başıma geleni kabul ediyorum.Alllah isteyen herkesi evlat sahibi yapsın diliyorum.Bir de size tavsiye mutlaka böyle bir doğum yaparsanız sütten kesen hap alın doktorunuzdan.3-4 gün sonra sütüm gelince epey göz yaşı döktüm.

  Bu süreçte yanımda olan başta eşim,,annem ,babam,kızım ,aileme,hastahaneye yattığım gece 01.00 den sabaha kadar başımdan ayrılmayan Zamaneannesi İlknur'a.Sancı çekersen ziyaretime gelen Burcu Atasoy ve Göksemin,Burak çiftine,doğumhaneden çıktıpımda başımda bekleyen ginger Sinem,fotoğrafçıanne Ebru,Zuhal,Fatoş,Başımda giden bebeğimin yasin duasını yapan Ayşegül Dede.Gece doğumgününü iptal edip yanıma gelen Bohemmother Amine.Sosyal medyadan farkındalık yaratılması için bana destek paylaşımları yapan Melinasmom Merve'ye.Devamlı mesajlar atan Bal Yanağın Hikayesi,Hassasannem ve evimi çiçek bahçesine çeviren herkese sonsuz teşekkürler.

  Ben sizden rağzıyım.Siz de rağzı oLun hakkınızı helal edin.Hepinizi çok seven Müzisyenanne.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder